Warm onthaal

Het uitstapje dinsdag naar Amsterdam om de spalken te passen tel ik niet mee. Romy moet woensdag echt weer eens mee naar buiten van me. Ze wil elke keer niet , maar het is nu echt niet meer zo koud en ik heb een super goede reden voor haar...we gaan op bezoek bij haar klas!
Nou dan wil ze wel! Romy wordt door heel de klas superlief ontvangen. Ze hebben mooie knutselwerkjes gemaakt en in de kring mogen ze Romy vragen stellen.

Romy zit helemaal klaar om alle vragen te beantwoorden , best lastig kiezen als alle vingers in de lucht zweven. Maar eigenlijk hebben ze allemaal dezelfde vraag..."Romy ik heb je zo gemist, mag ik een knuffel?". O wat lief, Romy is dol op knuffels!!

En als heel de klas geknuffeld heeft met Romy , komen er toch nog een paar vragen. Of het leuk was in het ziekenhuis en of het pijn deed. Wat een goede vragen zeg. Romy vertelt dat het soms best leuk was in het ziekenhuis, zoals in de speelkamer. En dat het geen pijn deed, want ze sliep gelukkig tijdens de operatie. Alleen de jeuk erna vond ze heel vervelend. Ja dat snappen de kinderen wel, ze vinden jeuk allemaal ook erg vervelend! Na de kring wil ik eigenlijk alweer naar huis gaan, maar Romy wil nog even blijven. Ze gaat  aan haar tafeltje tekenen en haar vriendinnen komen er lekker omheen zitten.

 Romy geniet er echt weer van gewoon op school te zijn. Ik weet nu zeker dat ze na de carnavalsvakantie maar weer lekker naar school moet gaan. Langzaam weer een beetje opbouwen. Want na een half uurtje is ze toch ook wel weer moe en we vertrekken tevreden met mijn armen vol tekeningen en knutselwerken naar huis. "O mama, dat was echt leuk! Ik had iedereen zo gemist!" zegt Romy , en ze stopt tevreden haar duim in haar mond.