serious request

8 jaar geleden lag ik vanuit mijn ziekenhuisbedje in Veldhoven te kijken naar het glazen huis op tv. Net als nu stond het toen in Breda. En ik hoopte iedere ochtend een glimp van mijn jongens op te vangen als ze er langs fietsten op weg naar school.

Ik lag er toen al bijna een maand lang mijn benen dicht te knijpen om Romy nog wat langer binnen te houden (wil je weten hoe ze ons met kerst verraste lees dan kerstkado), en ik was blij met alle beelden van mijn eigen vertrouwde mooi Breda.

Wat fijn dat ik nu een herkansing krijg om het zelf allemaal "live" mee te maken! En nog mooier is het natuurlijk dat ons eigen kleine kerstkadootje er zelf bij is. En hoe! Ze heeft namelijk bedacht dat ze ook mee wil helpen met Serious Request. Het doel "laat ze niet stikken" is ook wel een doel wat voor haar heel duidelijk is, aangezien Romy al 2 keer in het ziekenhuis heeft gelegen voor haar astma.

Daarom zegt Romy 's ochtends na het innemen van haar inhalers 'Vanmiddag geef ik een triangelconcert!' Haar broers kijken verschrikt op en roepen dat dat echt voor schut is en dat ze echt niet mee gaan. Maar 's middags lopen we toch maar naar de grote markt en parkeren Romy onder een lantaarnpaal.

Haar "Ting, Ting" komt niet boven het lawaai uit dat uit de speakers van het glazen huis komt. Maar gelukkig valt de rolstoel met verlichting wel op en gooien er mensen breed lachend munten in de kerstmuts die voor haar ligt.

Ik denk dat de schattigheidsfactor zijn werk goed deed....al denkt Romy toch echt dat het door haar mooie getriangel kwam.... In ieder geval kon ze de volgende ochtend een goed gevulde envelop binnen gooien bij het glazen huis! Goed he!