hand in hand

hand in hand door het gras
hand in hand door het zand
hand in hand door de straat
hand in hand op het strand

hand in hand van de trap af
hand in hand in de rij
hand in hand naar school toe
hand in hand lekker vrij

hand in hand naar de film
hand in hand door het bos
hand in hand naar de winkel
hand in hand en nooit los

hand in hand samen dansen
hand in hand samen zingen
hand in hand veel plezier
hand in hand met vriendinnen

hand in hand in de zon
hand in hand door de regen
hand in hand door de sneeuw
hand in hand met wind tegen

hand in hand samen lachen
hand in hand soms verdriet
hand in hand kunnen we alles
en af en toe niet


Hand in hand gaan wij het nieuwe jaar in! En wensen iedereen een super dapper 2017!

serious request

8 jaar geleden lag ik vanuit mijn ziekenhuisbedje in Veldhoven te kijken naar het glazen huis op tv. Net als nu stond het toen in Breda. En ik hoopte iedere ochtend een glimp van mijn jongens op te vangen als ze er langs fietsten op weg naar school.

Ik lag er toen al bijna een maand lang mijn benen dicht te knijpen om Romy nog wat langer binnen te houden (wil je weten hoe ze ons met kerst verraste lees dan kerstkado), en ik was blij met alle beelden van mijn eigen vertrouwde mooi Breda.

Wat fijn dat ik nu een herkansing krijg om het zelf allemaal "live" mee te maken! En nog mooier is het natuurlijk dat ons eigen kleine kerstkadootje er zelf bij is. En hoe! Ze heeft namelijk bedacht dat ze ook mee wil helpen met Serious Request. Het doel "laat ze niet stikken" is ook wel een doel wat voor haar heel duidelijk is, aangezien Romy al 2 keer in het ziekenhuis heeft gelegen voor haar astma.

Daarom zegt Romy 's ochtends na het innemen van haar inhalers 'Vanmiddag geef ik een triangelconcert!' Haar broers kijken verschrikt op en roepen dat dat echt voor schut is en dat ze echt niet mee gaan. Maar 's middags lopen we toch maar naar de grote markt en parkeren Romy onder een lantaarnpaal.

Haar "Ting, Ting" komt niet boven het lawaai uit dat uit de speakers van het glazen huis komt. Maar gelukkig valt de rolstoel met verlichting wel op en gooien er mensen breed lachend munten in de kerstmuts die voor haar ligt.

Ik denk dat de schattigheidsfactor zijn werk goed deed....al denkt Romy toch echt dat het door haar mooie getriangel kwam.... In ieder geval kon ze de volgende ochtend een goed gevulde envelop binnen gooien bij het glazen huis! Goed he!

Dit is CP - dagboek 2: 'Dit is knokken'

Dit is CP - dagboek 1: 'Dit is leuk'

Dit Is CP

Vandaag is de campagne Dit is CP van start gegaan met daarin een mooie rol voor Romy.
Iedere dag wordt er in Nederland iemand geboren met CP en toch kennen zo weinig mensen het.
Daarom willen we in Nederland meer bekendheid voor cerebrale parese krijgen. In veel landen hoef je niets uit te leggen als je zegt dat je CP hebt. Romy vindt het zo vervelend dat ze altijd maar moet vertellen wat het is. We hopen met deze actie dat dat uiteindelijk niet meer nodig zal zijn!
Check de website www.ditisCP.nl waar nog meer uitleg en nog meer filmpjes te zien zijn.

bedankbrief

Lieve helden bij het OIM

Graag wil ik jullie vertellen over onze pakjesavond...

Met een vrolijk maar licht gespannen gezichtje zit Romy op haar kleine stoeltje naast de grote stoelen waar 2 pieten op zitten. Ze heeft net samen met ze gedanst en gezongen en nu wordt er een jute zak te voorschijn gehaald. De Piet in het mooie roze pak grabbelt in de zak en trekt er een groot cadeau uit.
'Speciaal voor jou Romy' zegt de Piet terwijl ze het in Romy's handen drukt.

Romy begint het voorzichtig uit te pakken. Langzaam verschijnt er een hoofdje met een bos haar en een lijfje met een leuk jurkje aan. 'Wat een mooie pop!' zegt Romy. En ze tilt de pop omhoog uit de verpakking. Haar ogen blijven hangen bij de poppenvoetjes. Dan kijkt ze opzij naar Piet. Die lacht haar bemoedigend toe 'met de groeten van Koen moest ik zeggen!'
Haar mond gaat open maar er komt geen geluid uit.
Haar handjes gaan over het witte materiaal met roze en paarse hartjes erop en over de zachte bandjes met klittenband.

'Echte spalken...' zegt ze dan zachtjes. 'Een pop met spalken. Net als die van mij. Misschien kon ze ook niet zo goed lopen.' met een stralende glimlach kijkt ze weer naar Piet. Die moet een paar keer hard slikken en lacht dan vriendelijk terug. Het is maar goed dat Piet weer verder moet. Want bij het uitzwaaien zie ik dat er wat smink onder haar ogen mist...

Bij deze wil ik dus niet alleen Sinterklaas bedanken maar vooral jullie bij het OIM, die in het diepste geheim hebben meegewerkt aan dit geweldige onbetaalbare cadeau!