Daarom gingen we dit jaar lekker naar Italië, de favoriete vakantiebestemming van Romy, en natuurlijk ook van ons. Dit jaar zou ze eindelijk op vakantie zelf kunnen lopen, heerlijk met de benen bloot kunnen, want er hoeft niet meer gekropen te worden en 's avonds bij de terrasjes op straat zou er uren gedanst gaan worden...
Een week voor vertrek had mevrouw haar koffer al klaar gezet met bikini's, My Little pony's en haar dagboek. Het koffertje van beertje er keurig naast. In de winkel zocht ze een echt "meiden magazine" uit dat ze netjes bewaarde voor op vakantie. Ze tekende alleen nog maar pizza's.
En toen was het eindelijk zover.
Wat voelde het als thuiskomen. De heerlijke temperatuur, prachtige natuur en vooral de lieve mensen.
Ons huisje lag heerlijk boven op een berg, midden in de natuur. Uitzicht op prachtige bergen, wijnvelden zover je kon kijken, en fruitsoorten in de tuin, die ik niet eens allemaal bij naam ken.
Het zwembad bleek nog groter dan op de foto, dus de jongens wisten niet hoe snel ze er in moesten duiken. Romy moest op ons wachten, maar eenmaal in het water was ze net zo wild als de jongens.
Helaas kwam er aan alle pret snel een einde toen Romy hard uitgleed toen ze uit het zwembad kwam. Ze maakte een flinke smakkerd waarbij ze haar voet bezeerde en haar liesspier verrekte.
Heel de vakantie heeft ze geen stap meer gezet. Eerst van de pijn. Later waarschijnlijk van angst. Het is natuurlijk ook lastiger lopen op een schuine berg. Met kiezelpaadjes en wild gras.
Maar ook in huis hebben we haar continu getild, van stoel naar bank, van bank naar bed...
Genoten heeft ze nog wel. Op een ligbedje met haar hoedje op en haar "meiden magazine". Op onze oude vertrouwde groene mat, spelend met haar My Little pony's. In de rolstoel, terwijl ze door allerlei leuke dorpjes werd geduwd. En gelukkig nog in het zwembad en de zee, in het water had ze geen last, dus daar genoot ze vollop!
Maar het was wel jammer. Ze was wel erg stil. Bij straatmuzikanten wilde ze niet meer stoppen, want ze kon toch niet dansen. De prachtige grotten waren stom, want daar moest ze gedragen worden. En zelfs de normaal geliefde pizza smaakte haar niet meer. Ze kreeg heimwee.
En ik maakte me erge zorgen. Zo lang stil zitten. Wat heeft dat voor gevolgen? Ze begint al weer stijf te worden. Hoe lang gaat dit duren? Straks zijn we weer helemaal terug bij af....
Gelukkig was het vrijwel meteen over toen we weer thuis waren. Waardoor we ook weten dat het niet alleen pijn maar ook angst was. Ons meisje loopt gelukkig weer lekker hier in huis. Is weer aan het genieten op school met haar vriendinnetjes en zit weer lekker in haar vel.
En pizza's zijn weer haar favoriet! Volgend jaar een nieuwe poging in het mooie Italia...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten