donderdag 23 november 2017

Het meisje met de baret

Het meisje met de baret

Er was eens een lief klein meisje dat altijd een donkerblauw baretje droeg. Je weet wel, zo'n wollig rond mutsje met een puntje eraan. Soldaten of Fransozen staan erom bekend.
Maar dus ook dit meisje.

Iedere dag zette ze het mutsje weer op. Haar moeder vond het binnen eigenlijk niet netjes. Haar vader zei dat ze er kaal van zou worden en haar broers pestten haar door hem iedere keer af te pakken. Maar toch bleef ze de baret dragen.

Ze droeg hem met vlechtjes, los haar of lage paardenstaart. Als de zon scheen, als het regende en zelfs bij flinke wind. Dan hield ze de baret stevig vast. Maar nooit zette ze hem af.

Op een dag ging het meisje met haar moeder naar de Efteling. De moeder stond klaar om te vertrekken en wilde de deur al uit lopen, toen ze het meisje snel haar baretje zag opdoen. "Nee!" zei de moeder "dat is niet handig. In al die achtbanen raak je je baret zo kwijt!". Maar het meisje gaf niet toe en omklemde de baret met twee handen, zodat de moeder zuchtend uiteindelijk plaats nam achter het stuur.

In de Efteling wilde het meisje in alle achtbanen. Maar na drie wilde ritten vond haar moeder het welletjes en gingen ze naar het sprookjesbos.
Gelukkig vond het meisje dat ook nog steeds leuk. Vooral het mooie verhaal van Langnek.
Terwijl het meisje heerlijk zat te luisteren kwam er een gezin aanlopen en ging naast haar staan.
De vader van het stel wilde een foto maken, maar de kinderen hadden enkel oog voor het meisje.
"Dat kindje ziet er wel raar uit!" zei het jongetje. Zijn zusje zei niks maar bleef met de duim in haar mond naar het meisje staren.

"Jongens kijk eens even naar Papa!" riep de vader. En terwijl de kinderen naar hun vader draaiden duwde de moeder het meisje met de baret snel verder. "Op naar het volgende sprookje!" zei ze opvallend enthousiast. Het meisje met de baret keek vanuit haar rolstoel omhoog naar haar moeder "Mam, hoorde je dat?" zei ze lachend "Die kindjes vonden mijn baret heel raar!"

De moeder lachte terug naar het meisje en gaf een aai over de baret. Wat een slim meisje heb ik toch, dacht ze. Mijn meisje met de baret.

En ze leefden nog lang en gelukkig...







Geen opmerkingen:

Een reactie posten