vrijdag 19 april 2019

This is me

De laatste dag van de meivakantie stappen Romy en ik de bioscoop binnen. Het miezert en ik kan geen monopoly meer zien. Lekker een filmpje pakken lijkt me een beter idee.

"Ik wil naar die circus film" zegt Romy terwijl we voor de kassa staan. Ik had het kunnen weten. Mijn circusmeisje. Ze bedoelt the greatest showman, een Amerikaanse musicalfilm over P.T. Barnum en zijn circus met bijzondere mensen. Een mooi thema, maar ik ben niet echt een musicalfan. "Ik denk niet dat die nog draait" zeg ik daarom hoopvol. "Jullie hebben geluk" het meisje achter de kassa lacht naar Romy "vandaag is de laatste dag, ga maar snel naar zaal 2 want hij begint zo!"

Met chips en drinken in de ene hand en Romy aan de andere vallen we de zaal binnen. De reclames zijn al volop bezig. "Rij 5, in het midden" zeg ik haastig terwijl ik haar de trap ophelp. "Er is helemaal niemand" zegt Romy verbaasd en nu kijk ik pas goed de zaal in. Inderdaad. De zaal is helemaal leeg. Romy kijkt me samenzweerderig aan "denk jij wat ik denk..."

Languit in ieder onze eigen loveseat op de achterste rij liggen we klaar als de film begint. "Als er mensen binnenkomen gaan we netjes op onze eigen plek zitten" roep ik Romy nog een keer snel toe. "Jaha" krijg ik als antwoord maar haar blik is al volledig op het scherm gericht.

De film begint meteen met een opzwepend lied. En tja, bij muziek kunnen Romy en ik slecht stil blijven zitten. Normaal doe je dat natuurlijk in de bios. Maar als toch niemand het ziet...
Als ware circusartiesten dansen we door de paden van de bioscoopzaal, tussen de stoelen door, op de stoelen. Ik til haar op en neer, terwijl ze haar armen in de lucht houdt als een koorddanseres.

Ik vind de film nu al geweldig. En het wordt alleen maar beter. Het verhaal gaat over de jongensdroom van P.T. Barnum om een grote show voor elkaar te krijgen eind 19e eeuw. Door niet op te geven krijgt hij het voor elkaar om een circus te vullen met mensen die tot dan toe als freaks worden gezien. Een man met dwerggroei, een Siamese tweeling, een slangenmens, een albinodame en nog veel meer.

Zo is er ook een vrouw met een baard. Ze kan prachtig zingen maar wordt altijd uitgelachen. Nu vindt ze haar plek in het circus en wanneer ze voorzichtig begint te zingen voel je haar verdriet tot in je tenen. Ik kijk naar Romy en zie dat zij het ook voelt. Wanneer de bebaarde dame vanuit de schaduw het licht instapt en zingt dat ze zich niet meer schaamt voor wie ze is, staat Romy op en maakt een vuist in de lucht. Ze zingt keihard "THIS IS ME" mee terwijl er een traan over haar wang rolt.

Thuis vertelt Romy in geuren en kleuren over de film. Als ze vertelt dat we bovenop de stoelen hebben staan dansen zegt haar broer dat we vast gefilmd zijn. "Jullie staan morgen online!" plaagt de andere broer. "Ach jullie snappen het toch niet" zucht Romy. "Deze film ging ook over mij".  Ze zet haar koptelefoon op en zoekt driftig naar de liedjes van de film. Stiekem hoop ik dat de jongens gelijk hebben. Wat zou ik ons bioscoop-avontuur graag terugzien.





1 opmerking:

  1. Het is zo mooi gedetailleerd alsof ik t zelf geschreven heb.. en de tranen rollen over mijn wangen. Jammer dat je gestopt ben met je blog. Mijn dochter Annemarijn is 3 en 2.5 jaar geleden kregen we voor t eerst te maken met de diagnose CP en keek ik t filmpje doe eens niet zo spastisch op YouTube. Mijn dochter heeft cp gmfcs 3 en kan sinds kort lopen met een malte 2. En is ook zo'n vrolijke sterke dame en ik kijk ook in mogelijkheden en niet in beperkingen. Jullie geven mensen kracht en een andere fijne kijk op t leven. Dank jullie wel hiervoor.

    BeantwoordenVerwijderen