kleine snuiter

Voor de tweede keer binnen een half jaar ben ik met Romy onderweg naar een optreden van Paul van Loon. Je weet wel, de schrijver van Dolfje Weerwolfje, Foeksia de miniheks, Raveleijn en meester Kikker. Lekker spannende boeken maar hijzelf is misschien nog wel spannender met zijn hoed en zonnebril die hij nooit afzet. Romy is fan. En Romy is nooit maar een beetje fan.

Toen we in oktober naar de Paul van Loon familiedag gingen had Romy van te voren bedacht wat ze graag aan hem wilde vragen. Maar eenmaal voor zijn neus was ze zo onder de indruk van zo'n beroemdheid dat ze geen woord meer uit kon brengen.

Daarom wil ze een herkansing. En daarvoor gooit ze alles in de strijd. 'Mama, jij vertelde toch eens dat je in de lift hebt gestaan met iemand waar je fan van was.' Naïef dat ik ben begin ik meteen mijn lievelingsverhaal te vertellen. 'Jazeker dat was in Moskou. Daar stond ik naast de zanger van Aha. Misschien niet meer zo knap als vroeger, maar het was hem echt. Zo jammer dat ik niet meer durfde te zeggen dan "hai" en al helemaal stom dat ik geen foto heb gemaakt! Als ik dat toch eens over kon doen...' Ha ze heeft.beet!

Vandaar dus dat ik nu als een gek een parkeerplekje aan het zoeken ben bij het muziekgebouw in Eindhoven. Romy wilde deze keer liever met rollator in plaats van de rolstoel zodat ze lekker mee kan dansen tijdens de liedjes (jaja hij zingt ook! samen met zijn band de andere snuiters). Achteraf niet zo slim, want we moeten best ver parkeren. En aangezien ik te lang naar een plekje heb gezocht, zijn we aan de late kant. Met Romy's tempo redden we het nooit, dus ik zet Romy op haar rollator, klem haar tussen mijn armen en duw haar zo rennend vooruit. Haar diadeem met oortjes(ze is een wolfje) vliegt af. Snel raap ik hem op en om tijd te besparen zet ik hem snel op mijn hoofd.

15 minuten later loop ik met Romy stilletjes de zaal in. De voorstelling is al bezig. Iedereen kijkt onze kant op. Stuntelend met Romy in mijn armen ploffen we in de dichtsbijzijnde vrije stoelen neer.
Yes we zitten! Terwijl ik Romy's jas snel uitwurm schiet Romy in de lach. 'Mama, je hebt mijn oortjes nog op!'

Het is een heerlijke voorstelling. Met de mooie les "de kunst van het lezen is de sleutel naar de deur van je fantasie". Maar buiten die prachtige les is lezen bij Paul van Loon gewoon heel rock & roll! Romy zit tot in haar tenen te genieten en zingt alle liedjes op haar hardst mee. Uiteindelijk klimt ze zelfs nog op het podium om daar mee te dansen!

Na de voorstelling zoeken we snel de rij waar je je boek kunt laten signeren. 'Ben je er klaar voor?' vraag ik aan Romy. Ze kijkt me aan met een dappere snoet maar ze staat behoorlijk zenuwachtig in haar rollator te huppen. Dan is ze aan de beurt. Ze schuift haar boek voorzichtig naar voren. Maar Paul van Loon gebaart haar al meteen bij hem te komen staan voor een leuke foto. Romy staat te stralen maar er komt nog geen geluid uit. Maar even een handje helpen dus 'Romy wil heel graag nog iets vragen..' begin ik. Geïnteresseerd kijkt hij haar aan. Dan heel voorzichtig durft ze het eindelijk te vragen.. 'Bestaan er ook rolstoelweerwolven?'

Tja en wat hij toen antwoorde is natuurlijk heel geheim. Het enige wat ik kan zeggen is dat er in september een meisje in de boekenwinkel klaar staat. Om daar het boek "griezelwielen" te kopen.