hand in hand

hand in hand door het gras
hand in hand door het zand
hand in hand door de straat
hand in hand op het strand

hand in hand van de trap af
hand in hand in de rij
hand in hand naar school toe
hand in hand lekker vrij

hand in hand naar de film
hand in hand door het bos
hand in hand naar de winkel
hand in hand en nooit los

hand in hand samen dansen
hand in hand samen zingen
hand in hand veel plezier
hand in hand met vriendinnen

hand in hand in de zon
hand in hand door de regen
hand in hand door de sneeuw
hand in hand met wind tegen

hand in hand samen lachen
hand in hand soms verdriet
hand in hand kunnen we alles
en af en toe niet


Hand in hand gaan wij het nieuwe jaar in! En wensen iedereen een super dapper 2017!

serious request

8 jaar geleden lag ik vanuit mijn ziekenhuisbedje in Veldhoven te kijken naar het glazen huis op tv. Net als nu stond het toen in Breda. En ik hoopte iedere ochtend een glimp van mijn jongens op te vangen als ze er langs fietsten op weg naar school.

Ik lag er toen al bijna een maand lang mijn benen dicht te knijpen om Romy nog wat langer binnen te houden (wil je weten hoe ze ons met kerst verraste lees dan kerstkado), en ik was blij met alle beelden van mijn eigen vertrouwde mooi Breda.

Wat fijn dat ik nu een herkansing krijg om het zelf allemaal "live" mee te maken! En nog mooier is het natuurlijk dat ons eigen kleine kerstkadootje er zelf bij is. En hoe! Ze heeft namelijk bedacht dat ze ook mee wil helpen met Serious Request. Het doel "laat ze niet stikken" is ook wel een doel wat voor haar heel duidelijk is, aangezien Romy al 2 keer in het ziekenhuis heeft gelegen voor haar astma.

Daarom zegt Romy 's ochtends na het innemen van haar inhalers 'Vanmiddag geef ik een triangelconcert!' Haar broers kijken verschrikt op en roepen dat dat echt voor schut is en dat ze echt niet mee gaan. Maar 's middags lopen we toch maar naar de grote markt en parkeren Romy onder een lantaarnpaal.

Haar "Ting, Ting" komt niet boven het lawaai uit dat uit de speakers van het glazen huis komt. Maar gelukkig valt de rolstoel met verlichting wel op en gooien er mensen breed lachend munten in de kerstmuts die voor haar ligt.

Ik denk dat de schattigheidsfactor zijn werk goed deed....al denkt Romy toch echt dat het door haar mooie getriangel kwam.... In ieder geval kon ze de volgende ochtend een goed gevulde envelop binnen gooien bij het glazen huis! Goed he!

Dit is CP - dagboek 2: 'Dit is knokken'

Dit is CP - dagboek 1: 'Dit is leuk'

Dit Is CP

Vandaag is de campagne Dit is CP van start gegaan met daarin een mooie rol voor Romy.
Iedere dag wordt er in Nederland iemand geboren met CP en toch kennen zo weinig mensen het.
Daarom willen we in Nederland meer bekendheid voor cerebrale parese krijgen. In veel landen hoef je niets uit te leggen als je zegt dat je CP hebt. Romy vindt het zo vervelend dat ze altijd maar moet vertellen wat het is. We hopen met deze actie dat dat uiteindelijk niet meer nodig zal zijn!
Check de website www.ditisCP.nl waar nog meer uitleg en nog meer filmpjes te zien zijn.

bedankbrief

Lieve helden bij het OIM

Graag wil ik jullie vertellen over onze pakjesavond...

Met een vrolijk maar licht gespannen gezichtje zit Romy op haar kleine stoeltje naast de grote stoelen waar 2 pieten op zitten. Ze heeft net samen met ze gedanst en gezongen en nu wordt er een jute zak te voorschijn gehaald. De Piet in het mooie roze pak grabbelt in de zak en trekt er een groot cadeau uit.
'Speciaal voor jou Romy' zegt de Piet terwijl ze het in Romy's handen drukt.

Romy begint het voorzichtig uit te pakken. Langzaam verschijnt er een hoofdje met een bos haar en een lijfje met een leuk jurkje aan. 'Wat een mooie pop!' zegt Romy. En ze tilt de pop omhoog uit de verpakking. Haar ogen blijven hangen bij de poppenvoetjes. Dan kijkt ze opzij naar Piet. Die lacht haar bemoedigend toe 'met de groeten van Koen moest ik zeggen!'
Haar mond gaat open maar er komt geen geluid uit.
Haar handjes gaan over het witte materiaal met roze en paarse hartjes erop en over de zachte bandjes met klittenband.

'Echte spalken...' zegt ze dan zachtjes. 'Een pop met spalken. Net als die van mij. Misschien kon ze ook niet zo goed lopen.' met een stralende glimlach kijkt ze weer naar Piet. Die moet een paar keer hard slikken en lacht dan vriendelijk terug. Het is maar goed dat Piet weer verder moet. Want bij het uitzwaaien zie ik dat er wat smink onder haar ogen mist...

Bij deze wil ik dus niet alleen Sinterklaas bedanken maar vooral jullie bij het OIM, die in het diepste geheim hebben meegewerkt aan dit geweldige onbetaalbare cadeau!

rolstoelpiet

'hoor de wind waait door de bomen , hier in huis zelfs waait de wind
zou de goede sint nog komen, nu hij 't weer zo lelijk vindt..'

Door de babyfoon hoor ik Romy meezingen met haar sinterklaas cd. Deze wordt al sinds September non stop gedraaid. Piet had me nog geprobeerd te helpen door een cd met wat modernere liedjes in haar schoen te doen. Maar nee, mevrouw wil ouderwets gezellige liedjes. Ze kent ze allemaal, woord voor woord.

'Ja gewist dan kwam hij wel, ja gewist dan kwam hij wel.'

Oké misschien niet precies elk woord...

Als ik op haar kamer kom, zit ze aan haar bureau een kleurplaat van sinterklaas te kleuren. 'Mama mag ik straks op de iPad?' vraagt ze zonder op te kijken. 'Ik ga sinterklaas een bericht sturen, Dieuwertje Blok zei dat dat kan.' Meteen gaan bij mij allerlei alarmbellen af. Ze gaat natuurlijk vragen hoe het kan dat hij nooit doodgaat, of hoe al die pakjes in 1 boot passen..

'Ik wil weten waar rolstoelpiet is gebleven!' ze zegt het zo boos dat haar potloodpunt ervan afbreekt.

Haar broers hebben haar over rolstoelpiet verteld. 5 jaar geleden deed hij mee in het sinterklaasjournaal. Romy was toen nog te klein maar door de tip van haar broers hebben we het terug gezocht op YouTube. Sindsdien is hij haar favoriet. Op school wil iedereen Pietje Paniek, Sinterklaas of Amerigo zijn. Behalve Romy. Zij is rolstoelpiet.

Maar de kinderen uit haar klas kennen rolstoelpiet niet. Ze denken dat Romy hem verzonnen heeft. Daarom zou het zo leuk zijn als hij weer eens op tv kwam. Vandaar dat Romy een berichtje naar de Sint stuurt. Er komt helaas geen antwoord.

Gelukkig mag Romy die avond haar schoen zetten en schrijft ze een brief aan rolstoelpiet. Wie weet komt de brief uiteindelijk bij hem terecht. En krijgt ze eindelijk antwoord.

De volgende morgen wil Romy meteen naar beneden. Omdat ze flink verkouden is stelt Micha voor dat ze lekker in ons bed blijft liggen en hij haar schoentje wel even haalt. Maar Romy is niet te houden, en gelukkig maar... want als we beneden de kamer in komen ziet Romy het meteen....over de groene mat lopen 2 zwarte strepen.... dat lijken wel..... WIELSPOREN!!

En ja hoor. Er zit een brief in haar schoen van ROLSTOELPIET! Hij vertelt haar dat hij niet vaak meer schoentjes vult, maar voor haar een uitzondering heeft gemaakt. Hij helpt sint eigenlijk lekker rustig in Spanje met de gedichten schrijven. Maar hij is zo trots op Romy dat hij dat even wilde komen vertellen.

Met de brief in haar armen geklemd gaat ze op de groene mat liggen. Het schoenkadootje hoeft niet meer uitgepakt. Het mooiste kado heeft ze al!