muzikaal hoogstandje

Vandaag weer een druk dagje voor Romy. We begonnen al lekker op tijd bij Ankie, de ergotherapeute. Bij wie Romy altijd gaat oefenen voor haar fijne motoriek zoals knippen en plakken. Maar ook werkjes maakt om haar ruimtelijk inzicht wat te bevorderen, zoals puzzels en doolhofjes. Ook hebben we het toiletbezoek vaak geoefend, wat voor Romy echt nog heel lastig is. Daar kunnen we binnenkort weer helemaal opnieuw mee gaan beginnen. Maar zonder Romy's wil om weer zindelijk te zijn, wordt dat lastig. Ik hoop dat er ineens een knop omgaat bij Romy, zo heeft ze me tot nu toe wel vaker ineens verbaasd.
Vandaag mag ze heerlijk kleien bij Ankie, zodat wij even het verslagje van het schoolbezoek kunnen doornemen. Als Romy volgend jaar naar groep 3 gaat, zijn er nog een paar drempels , die we letterlijk en figuurlijk over moeten. Maar dat komt helemaal goed. we hebben nog even de tijd om alles te regelen en te oefenen met Romy.

Na de ergo mocht Romy vandaag met Ruud aan de slag voor de fysio. Nou dan weet je het wel, dan wordt het echt acrobatiek en vooral ook een feestje. Romy mag op de wiebelboot , wat heel moeilijk is. Ze moet daarop al wiebelend haar evenwicht bewaren. Ze vindt het best spannend, vooral in het begin. Maar als Ruud er dan een kegel als microfoon bijhaalt en Romy 'aankondigt bij het publiek', gaan alle remmen los. Er volgt een heel repertoire van allerlei liedjes die Romy en Ruud te binnen schieten en Romy staat uiteindelijk zelfs te swingen op de wiebelboot. Als beloning krijg je dan bij Ruud geen sticker, maar mag je op de hoge grote schommel. Maar dat vindt Romy misschien wel te eng........eh of toch niet!! Nee daar heeft Ruud zich in vergist, Romy vindt het helemaal geweldig! Het kan niet hoog genoeg!

En dan na een korte pitstop thuis vertrekken we naar Amsterdam voor een gangbeeldanalyse (looplab) en controle spalken. De afspraak is vooral bedoeld om te kijken of de spalken van Romy goed zitten. Gelukkig hoeven de plakkertjes dus niet op, want daar was Romy bang voor, die waren zo pijnlijk. Romy loopt keurig op en neer met de rollator. Ik hoef er eigenlijk niet eens naast te lopen. Ze loopt eerst een keer op blote voeten, dan met een hakje van een halve centimeter, daarna van 1 centimeter en uiteindelijk van anderhalf. 

En nee, dat zijn geen hakjes als in leuke prinsessenschoentjes, zoals Romy de eerste keer dacht toen ze het hoorde, maar gewoon een opvulling in de schoen achterin.

Gelukkig zijn de arts en de spalkenmaker het er mee eens dat ze op het hakje van een halve centimeter het beste loopt. Die draagt ze namelijk al, en vindt ze zelf ook het fijnst. Ze strekt er het mooist haar benen mee op. Als ik nu het oude filmpje ernaast houd zie ik pas echt goed het verschil hoe veel beter ze nu loopt! 

Helaas kunnen ze ons niet helpen met de vraag of de spalk nog aangepast kan worden zodat Romy ook met de spalken op de grond kan spelen. Ze kan nu namelijk helemaal niet op haar knietjes gaan zitten en zelfs iets van de grond rapen is soms al lastig. Een uitsparing aan de achterkant is helaas geen optie, want dan komt de spalk precies tegen een spier aan. Wel proberen ze nog met een zacht randje maar dat vindt Romy alleen maar vervelender en wordt er weer uitgehaald. Dus we laten het gewoon zo.

Verder zijn ze gewoon heel tevreden over hoe Romy het doet. Ze is al weer zo sterk op haar benen. De echte controle bij de revalidatiearts is pas over een maand, maar ik kan wel even wat vragen stellen die ik nog heb. Zo mogen we nu dus echt weer voorzichtig het rekken van de hamstrings gaan opbouwen. Ik dacht even dat dat pas mocht bij 3 maanden na de ok, maar ben in de war met paardrijden. Daar hoeven we geen rekening meer mee te houden, dat doet Romy niet meer, sinds bleek dat ze allergisch was voor paarden.

Ik vertelde ook nog dat Romy nog steeds erg scheef kan zakken bij het zitten, ondanks dat de baclofendrank nu al een tijdje helemaal afgebouwd is ( yes, niet meer 4 x per dag een drankje, scheelt een hoop gedoe!). We moeten het in de gaten houden en met oefeningen proberen te verstevigen.

Zo dan kunnen we weer naar huis. Romy is er moe van geworden. Maar eerst wil ze in de auto nog haar lievelings cd van 'de passion' draaien. Jaja haar gevoel voor drama is ook terug te vinden in Romy's muzieksmaak. Hoe droeviger , hoe beter! Dus uit volle borst worden zinnen als 'ben ik gevallen of gevlogen' en 'hebben dromen mij bedrogen' meegezongen. Het liedje 'Oceaan' van Racoon is ook lekker dramatisch en zeker sinds Romy de groeten van de zanger Bart via opa heeft gekregen natuurlijk een favoriet. Zulke serieuze teksten, de tijd van K3 is echt  voorbij. Nu bleek wel laats uit een test dat Romy op sociaal emotioneel gebied op het niveau van een 8 jarige zit, maar soms lijkt het nog wel stukken hoger...

En als ik dan zelf hees ben nadat Shaffy met 'zing, vecht, huil, bid, lach, werk en bewonder' 10 keer op repeat moest van Romy, kijk ik achterom en is ze heerlijk in slaap gevallen. Na al dat zingen , vechten , huilen , bidden , lachen en werken moet ze maar eens lekker dutten, dan bewonder ik haar wel!