6 weken na de operatie

Romy is voor niets zo zenuwachtig geweest voor de controle bij de neurochirurg. Binnen 5 minuten staan we weer buiten. Er zit nog 1 hechtingsdraadje onderaan Romy's litteken, maar dat lost vanzelf wel op. Na een paar keer lekker in bad zal dat vanzelf weggaan. Wat een opluchting voor Romy, ze was bang dat er geknipt of gesneden zou moeten worden, ze heeft te veel naar de sterke verhalen van haar broers geluisterd denk ik. Ze mag dus weer lekker in bad , en we kunnen de hydrotherapie ook weer in gaan plannen.
Verder heeft de neurochirurg de reflexen getest, die zijn nog wat zwak, maar dat is normaal. Hij vond het vooral heel fijn te horen dat Romy geen vervelend gevoel in haar benen heeft en dat de fysio ook zo goed gaat. Mijn overige vragen moet ik maar aan de revalidatiearts stellen, maar daar hoeven we pas over twee weken te zijn. "Nou wat fijn, dan zijn jullie lekker snel klaar!" zegt de arts tegen Romy en geeft haar een hand. "Dag vriendinnetje, dit was de laatste keer dan dat ik je zag."
Nou dat was wel een bliksembezoekje. Maar goed dat ik ook nog langs mijn fysio in Amsterdam moet, anders zitten we wel heel lang in de auto voor die 5 minuten! Bij mijn fysio wordt Romy helemaal in de watten gelegd. Heerlijke stoel, drinken en een schaal koekjes, en hij heeft ook maar even alle disneyfilms gedownload. Ze moet natuurlijk wel kunnen kiezen...en het wordt maar weer eens de lion king.

Nu de eerste 6 weken voorbij zijn. Mag Romy wat meer. Dat was al wel te merken, want zelf is ze al lang niet meer te houden. Ze begint ook echt steeds minder door haar knietjes te zakken.

Een mooi moment om weer naar een kinderfeestje te gaan! Een 'beestachtig' leuk feest, van haar grote vriendin Aaf. Je mag als diertje komen, dus Romy gaat lekker in haar warme hamsterpak. Dat is wel fijn , want Romy zit natuurlijk maar stil in haar rolstoel. Nou ja , dat dacht ik dan... bij de meeste spelletjes wil Romy gewoon uit haar rolstoel en doet ze samen met mij gewoon lekker mee. Er wordt gesprongen als een kikker, gehupst als een kangoeroe, geklommen als een aap en nog veel meer. Hier kan geen fysio tegenop!

Wat fijn dat alles zo goed gaat. Wie had 6 weken geleden gedacht dat Romy nu al weer zoveel zou kunnen. Met de lente losstaan hadden we gezegd. Nou die lente komt eraan, en ze kan al zoveel meer. Met die eerste zonnestralen gaan we lekker zonder jas naar buiten , de tuin in. En aan de hand loopt Romy heel de tuin door. Laat die lente maar komen!