Maar voor de koningsspelen op school wilt ze toch gelukkig wel gewoon in het oranje. Als we samen 's ochtends naar school lopen vraagt ze voor de tiende keer of ze toch echt wel bij mij in het groepje zit. Dit soort dagen vindt ze altijd spannend, daarom blijf ik er lekker bij, dat scheelt.
Eerst is er lekker een schoolontbijt, en er is gelukkig smeerkaas, dus Romy eet twee boterhammen op. Daarna gaan we met een groepje op het schoolplein spelletjes doen. Ik laat Romy zo goed mogelijk met alle spelletjes meedoen. Ik til haar uit de rolstoel en zet haar op een skippybal, en hops haar heel het parcours over. Bij een soort hockeyspel wil ik Romy weer uit haar rolstoel pakken, maar zegt ze zelf ineens " nee, ik wil rolstoel hockeyen, dat heb ik wel eens op tv gezien." Terwijl ik haar duw probeert Romy met haar hockeystick de bal vooruit te duwen, het is best lastig maar ze vindt het heel leuk."Ik denk dat ik echt op rolstoelhockey wil, bij Revant weten ze vast wel waar dat kan!" zegt Romy heel beslist. Als ik haar uitleg dat ze dan wel zelf de rolstoel moet voortbewegen en ik haar dan niet mag duwen kijkt ze me verbaasd aan "hoe kan dat nou?" Ik schiet in de lach en stel haar gerust dat we wel eens ergens zullen gaan kijken hoe het moet.
De spelletjes vielen Romy dus gelukkig mee en bij het spel waar een stuk appel uit een bak water gehapt moest worden was Romy zelfs de kampioen.
In de klas krijgen de kinderen in de kring nog een mooi verhaal te horen over de koning met paardenoren. De koning schaamt zich voor zijn oren en verstopt ze onder zijn kroon. Uiteindelijk ontdekt hij gelukkig dat hij zich helemaal niet hoeft te schamen omdat hij anders is, iedereen vindt hem prachtig zoals hij is. Romy kijkt achterom en zoekt mijn blik, ik geloof dat het verhaal niet beter uitgekozen had kunnen worden.
De dag wordt nog feestelijk afgesloten met dansen en zingen op het schoolplein. Kinderen voor kinderen galmt uit de luidsprekers. Romy heeft heel de week al op de liedjes geoefend met rolstoeldansen. Maar nu heeft ze toch eigenlijk meer zin om ook te staan , net als de andere kindjes. Dus ik trek haar nog een keer uit de rolstoel en zorg dat ze gewoon hand in hand met haar vriendinnetje kan dansen. Want wat is er nu leuker dan met je vriendinnetje dansen..?
Gelukkig is dat lieve vriendinnetje er ook weer als Romy een paar dagen later in het park zit met Koningsdag. Haar broers hebben een mooie kraam met zonnebloemen te koop. Maar Romy vindt het eigenlijk maar saai. Het is dat ze mee moest omdat haar papa jarig is en we met zijn allen samen willen zijn in het park, maar anders....
Gelukkig komt dus haar vriendinnetje langs en kunnen ze heerlijk samen spelen.
Maar als haar vriendinnetje weer naar huis is wordt Romy door haar broers toch nog even ingezet als verkooptruc. "Als we Romy nu in haar rolstoel voor de kraam zetten en haar laten roepen ZONNEBLOEMEN TE KOOP, dan verkopen we vast veel meer!" bedenken de boys. Ik schrik, wat zeggen ze nu toch! Maar Romy is het helemaal met ze eens en gaat voor de kraam staan en roept haar longen uit haar lijf. Het werkt nog ook. Wat oudere dames komen meteen wat bloemen kopen. Romy krijgt dan ook een mooie fooi van haar broers en laat zich make-uppen bij een kraampje verderop.
Iedereen tevreden!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten