donderdag 19 februari 2015

gewonnen


Carnaval zit er weer op . De pruiken kunnen weer in de kast. Romy houdt misschien niet van de drukte van carnaval, maar verkleden is natuurlijk altijd leuk!
Maar goed , vandaag gaan we naar Amsterdam, tijd om Romy's spalken op te halen! We willen er een gezellig dagje van maken samen met de jongens . Want die hebben tenslotte ook vakantie.
Eerst komt Inge nog voor de laatste keer aan huis voor de fysio. Vanaf morgen gaan we weer gewoon naar Revant (revalidatie centrum). Ik denk dat dat voor Romy ook wel weer fijn is. Ze heeft daar lekker de ruimte in de oefenzaal en minder afleiding . Dat kan geen kwaad bij Romy want hier thuis begint ze af en toe een beetje opstandig te worden. Zoals vandaag...we gaan eens kijken of het fietsen al weer lukt..
Het regent , dus ons prinsesje heeft niet echt zin. Maar eenmaal op de fiets doet ze toch wel erg haar best. Het gaat eigenlijk verrassend goed! En als ze van een drempel omlaag vliegt, roept ze hard "VRIJHEID!".


Dat was een heel goed idee om te gaan fietsen. Lekker een frisse neus en een goede krachtoefening voor haar benen. Ze wordt er wel erg moe van maar gelukkig kan ze  in de auto lekker bijkomen. 
In Amsterdam gaan we in het VUmc de spalken van Romy passen.  Ze moeten helaas toch nog wat aangepast worden , en ook echt nog iets kleiner gemaakt worden. Ze waren wel erg op de groei gemaakt. Dan zou Romy 3 of 4 maten grotere schoenen moeten nemen. Met van die piposchoenen zou ze continu over haar eigen voeten struikelen. Gelukkig sturen ze de spalken op als ze klaar zijn. Daarvoor hoeven we niet weer op en neer te rijden. Wel hebben we afgesproken dat we over een maand op controle komen voor de spalken en dan maken ze meteen weer een gangbeeldanalyse om te kijken of ze er goed op loopt. 
Verder waren de arts en fysiotherapeute even binnen gelopen en erg tevreden over wat Romy allemaal al kan en durft. Dat is fijn om te horen.

Met een fijn gevoel verlaten we het ziekenhuis en gaan we nog even het centrum van Amsterdam in. Het eigenlijke plan om meteen nieuwe schoenen voor Romy uit te gaan zoeken heeft nu weinig nut en daarom gaan we naar het grote schaakbord waar de jongens waren geweest met Micha toen Romy in het ziekenhuis lag. Dat wil Romy ook wel eens proberen. Een meisje in een rolstoel dat met reuzen schaakstukken rondrijdt is zelfs in Amsterdam een opvallend verschijnsel. En alle "hangouderen" hebben zich al snel om ons heen verzameld. Romy verslaat haar broer Sandor , weliswaar door wat  hulp van een zwerver die ongetwijfeld ooit een groot schaakkampioen is geweest. Romy's lach is er niet minder om, ze tilt Sandors koning op alsof het een trofee is. Uiteindelijk valt hij uit haar handen want hij is toch wel erg zwaar. Vanaf een bankje naast het schaakbord klinkt er applaus , een man met een lief maar vies gezicht , lacht zijn breedste lach. Er zitten misschien nog maar 4 tanden in zijn mond , maar toch versta ik luid en duidelijk... "gevallen maar gewonnen!"
Hij kijkt ontroerd naar Romy, die trots het applaus in ontvangst neemt. Ik knipoog naar hem en antwoord "zo is het maar net, gevallen maar gewonnen!"





Geen opmerkingen:

Een reactie posten