schoenen

Ik was altijd dol op nieuwe schoenen kopen...

Maar nu sta ik  in de zoveelste winkel. Heb alles al geprobeerd. Ritsen helemaal open en veters er zelfs helemaal uit. Eerst de roze met glitters, toen de paarse met vlinders, daarna de rode met sterretjes, uiteindelijk de degelijke blauwe en zelfs de saaie bruine.... Maar nee, zelfs die schoenen krijg ik niet over Romy's nieuwe spalken heen.
Het zijn echt heel schattige spalken hoor, zacht lila met vlindertjes erop en afgewerkt met roze leer. Romy heeft zelf alles uit mogen kiezen. Maar ja het blijven spalken .

 "Mama, wat heeft dat meisje voor rare benen?" hoor ik achter me zeggen. Ik glimlach naar Romy en duw haar rolstoel richting de uitgang. We komen langs een moeder die met een heel rood hoofd de wijzende vinger van haar dochtertje wegtrekt. Ik knipoog naar haar en zeg tegen Romy "Kom, we gaan naar de volgende winkel. We vinden er heus wel hoor!"

Dat zeg ik nu wel stoer, maar ik heb bijna alle schoenenwinkels van Breda gehad. Zucht, dan maar bij die hele dure naar binnen. De verkoopster doet wel ontzettend haar best, met zweet op haar voorhoofd probeert ze Romy's voet in de een na andere schoen te proppen. Zo moet de lakei zich gevoeld hebben toen hij het muiltje bij de stiefzussen van Assepoester probeerde. Als ik de moed eigenlijk al heb opgegeven en een rondje door de winkel loop hoor ik ineens "JA, deze past!". Blij loop ik terug , maar mijn enthousiasme verdwijnt als ik Romy zie zitten met de meest glimmende gouden schoenen die ik ooit gezien heb. Lady Gaga is er niks bij. "Ja ..."begin ik, "wel een beetje bling bling...". "Ja goed he ", zegt de verkoopster, "ze passen niet alleen, ze zijn nog hartstikke hip ook!" Ongetwijfeld, maar als je 3 maten groter moet nemen dan je eigenlijke maat, dan heeft dat best wel een pipo effect , zeker met die mooie spillebenen van Romy. Laat staan dat je ze dan ook nog in ekster-jaloersmakend glimmend goud neemt! Gelukkig zie ik aan Romy's blik dat ze ze ook verschrikkelijk vindt, haar gouden glitterfase is gelukkig al over. Anders was ik er niet meer onderuit gekomen. "Ja deze zijn best leuk" lieg ik tegen de verkoopster " maar we willen nog even verder kijken.."
"O....oke " antwoordt de verkoopster verbaasd,  ze kan haar teleurstelling amper verbergen. Haastig loop ik met Romy de winkel uit, zometeen gaat ze nog huilen.
Buiten bedenk ik me wel dat het echt de enige schoenen waren die pasten. Wat nu? "Zullen we nog een winkel zoeken? " vraag ik . Maar Romy is het beu, en ze is echt moe. En ik eigenlijk ook. "Morgen maar een nieuwe poging dan? Zullen we nu maar lekker naar huis gaan?" Opgelucht lacht Romy naar me.

Terwijl we terug naar de auto lopen, komen we voorbij een klein schattig schoenenwinkeltje. "Laatste poging Romy, beloofd!" Snel duw ik een mopperende Romy  naar binnen. De eigenaresse blijkt een oude kennis van me te zijn, hoe toevallig! Terwijl ik met haar sta bij te kletsen rijdt Romy zelf met haar rolstoel naar de meidenschoenen. Ik zie vanuit mijn ooghoek dat ze stopt voor de meest schattige ballerina's.

 Ze pakt er een  vast en aait over het mooie bloemetje op het bandje. Ik ga naast haar staan en leg mijn hand op haar schouder. "Jammer he mam, dat ik nooit zoiets kan kiezen" zegt ze "of van die leuke laarsjes..". En ze wijst naar stoere cowboylaarsjes met sterretjes erop. "Nee dat is echt heel jammer lieverd" en ik hoop dat ze de brok in mijn keel niet hoort "maar we gaan hele leuke stevige schoenen voor jou zoeken, die jou samen met je spalken gaan helpen om te proberen te lopen!" En ik trek snel een oudroze gymp van de plank. Romy zet voorzichtig het schoentje terug en komt kijken wat ik heb gepakt. "Echt heel erg Ibiza, met dat kettinkje eraan!" bemoedigt de verkoopster die voorbij loopt. Romy heeft geen flauw idee wat dat betekent, maar het klinkt haar wel leuk. En wat een geluk...ze passen!!! Met een tevreden gezicht omklemt Romy de tas met de schoenen op weg naar huis. Thuis laat ze de schoenen meteen trots aan haar vader en broers zien. "Ze zijn echt heel Ibiza!" zegt ze er heel serieus bij.