Wat een drukke dag!

Na een nacht waarin Romy heerlijk sliep en ik alleen maar heb liggen luisteren naar elk kuchje van haar, (En dacht, o jee , ze gaat toch niet ziek worden ....!!!) begon de dag al meteen met een bezoekje van de grappige dokter van Ouwerkerk. Hij vertelde Romy dat ze morgen heel veel domme vragen aan haar gaan stellen. Hoe ze heet, wanneer ze jarig is en waar ze voor komt. Want ja, stel nu dat ze het verkeerde kindje gaan opereren... Haha de grootste lol met zijn tweeën .

Daarna kon Romy gelukkig even heerlijk gaan knutselen bij de speelhoek, waar ik haar in goede handen kon achterlaten bij Pien , de pedagogisch medewerker. Kon ik even beneden iets in het winkeltje gaan halen ( ja oké.... Chocola). Op de terugweg stapte ik toevallig in de lift bij de fysiotherapeuten die bij Romy de GMFM-66 test wilden komen afnemen. Romy maar weer snel opgehaald dus. Ze deed heel erg haar best, misschien iets te enthousiast want ze viel 2 keer hard op de grond. Ik dacht nog , dat gaat lekker, straks kunnen we de boel nog afzeggen...

Bij terugkomst zat Pien al klaar om met behulp van plaatjesboek nog eens goed door te nemen wat er morgen allemaal precies gaat gebeuren. 

En na de boterham zijn we even snel bij de IC gaan kijken. Gelukkig deed dat haar niet zoveel.

We moesten ook al snel door naar het loopLAB want daar stonden ze al klaar voor het maken van een gangbeeldanalyse. Dus plakkertjes op Romys benen met kastjes eraan , dat aanduwen vond Romy best pijnlijk dus ben ik maar lang zal ze leven gaan zingen voor de LABmedewerkster, ze was jarig en ja je moet toch wat. De Indonesische arts die meekeek vond het zo leuk en zette happy birthday ook nog in. En zo was het toch weer gezellig. Romy racete met haar rollator een paar keer heen en weer, en ze heeft ook zonder rollator een keer op en neer gelopen. Heel goed! 

Er wordt momenteel ook onderzoek gedaan naar het belang van squatten, en ze vroegen Romy of ze daar ook nog even een testje voor wilde doen. Laat Romy nu net dol op squatten zijn! "Maar dan moet jij ook meedoen!" Zei Romy , "dat doet mama ook altijd, dat is goed voor je billen!" 

Dus dat deed ze dan maar. Eerst kreeg Romy nog wat balletjes op haar benen erbij opgeplakt. Ik vroeg nog of Romy misschien met carnaval als robot wilde gaan. Maar daar kon ze niet om lachen. Vooral niet toen alles eraf gehaald moest worden. Dat vond ze echt heel pijnlijk.

Hierna moesten de spierlengtes en de spanning nog gemeten worden. Normaal heeft Romy daar echt altijd een hekel aan en ligt ze te zeuren , maar nu lag ze te duimen en viel ze echt bijna in slaap.

Ideaal moment voor een fitheidsonderzoek.....

Gelukkig moest ze de eerste 6 min bij het inspanningslab lekker naar een dvd van K3 kijken. Met een mondkapje werd haar zuurstofopname gemeten. En daarna moest ze 6 min lang lopen. Ze deed het ondanks haar vermoeidheid best goed. En ik heb mijn lachen keurig ingehouden ondanks dat ze me toch echt heel de tijd aan die engerd uit Batman deed denken. 

Als laatste kwam dokter becher nog even langs. Gelukkig is hij altijd heel grappig , en Romy kwam ineens nog met goede vragen zoals waar wordt de snee in haar rug eigenlijk mee gemaakt? Het leek dokter Becher toch maar het handigst om dat met een scherp mes te doen. 

Toen was Romy er helemaal klaar voor. En had ze inmiddels honger als een paard. Ze at (bijna, tja het blijft Romy ) heel haar bord leeg. En daarna hadden we eindelijk tijd om eens bij de speelstad hier op de verdieping te gaan kijken. Nou daar was niks teveel over gezegd... Ze hebben daar echt vanalles! Een barbiehoek, een LEGO hoek, een game afdeling, een bibliotheekje, een voetbalveld, een nagebouwde cockpit(!!!!, met bijpassende verkleedkleren, Romy was piloot,ik stewardess ) , nog meer verkleedkleren en noem maar op.

 Nadat ze de megaglijbaan had gedaan kreeg ik haar weer mee terug.

Na nog lekker met het thuisfront gefacetimed te hebben kon ze gaan slapen. Ze vindt het wel erg spannend en moest ook nog wat huilen. En kon het misschien toch niet beter een andere keer??? Nee Romy, we hebben nu zolang gewacht, het is nu echt zover, maar straks ben je echt blij dat het achter de rug is. En ik hoop dat ik daar de waarheid mee zeg. Want het is natuurlijk wel een heftige beslissing die je voor je kind moet maken. Laat het alsjeblieft de juiste zijn geweest...