Thuis!

De terugrit naar Breda ging prima ! Ik had een heel nest achter in de auto gebouwd om haar tegen me aan te leggen, maar dat vond ze maar irritant dus ging ze gewoon zitten. Niks aan de hand. 

Het was wel fijn voor haar dat ze thuis lekker in het bed in de kamer kon, want toen was ze wel moe. Ik snap überhaupt niet waarom ik aan dat bed getwijfeld heb.. Het is ideaal! Zeker aangezien ze na een half uur zitten moe is en echt witjes wegtrekt. Het liefst wil ze er snachts ook in blijven slapen , maar dat lijkt ons geen goed idee. Die gaat echt niet slapen zolang wij tv kijken! Gelukkig gaat het naar boven dragen goed. Ze weegt tenslotte maar 16 kilo, dat is het probleem niet. Ik vind het wel erg spannend. Continu hoor ik een stemmetje in mijn hoofd... Bovenlichaam niet los van onderlichaam draaien.... Hoek boven/onderlichaam niet boven de 90 graden trekken..... Ik roep nog net niet mijn oudste erbij om zijn geodriehoek er naast te houden!

Misschien moet ik proberen iets meer ontspannen met de situatie om te gaan. Dat is Romy wel hoor! Zolang ze geen pijn heeft mag ze zelf wel alle bewegingen maken. Gelukkig maar , want even later ligt ze in haar bed wild te 'dansen' op het liedje Happy. 

Iedereen is blij dat Romy weer thuis is! Haar broers zijn niet uit haar bed weg te krijgen en er hangt een mooie slinger van Romy's klas.

Er komt weer volop visite met kadootjes en ze vertellen allemaal hoe dapper dat ze Romy vinden. Maar het deed helemaal geen pijn hoor, vertelt Romy. Alleen de jeuk was heel vervelend! 

Als Inge , de fysiotherapeute , komt. Is Romy plotseling in slaap gevallen.

Gelukkig kan ze wat later terug komen. Helaas valt de eerste thuistraining niet mee. Ondanks dat ik haar vasthoud en Inge haar knietjes tegenhoudt, doet het staan erg pijn aan haar benen. Ze houdt het net 6 tellen vol. We proberen het even later in de rollator nog een keer, maar hetzelfde probleem. Het zal wel rek/spierpijn zijn van gisteren. Daarom besluiten we morgen maar weer verder te proberen. Romy wordt er niet echt gezelliger van. Het is ook frustrerend als je ineens niet meer zomaar op kunt staan en ergens heen kan lopen als je dat eigenlijk zo gewend bent! 

Soms vergeet ze dat ook gewoon even . Dan hoor je ineens "ik ga even een boekje pakken!" Hink , stap , sprong, duik je voor haar en geschrokken kijkt ze je aan ... " o ja sorry mam, ik was het weer even vergeten ..."